آرمان بهمدی نیشابور

ای «پایتخت اول» ایرانی من

ای آسمانت، فرصت بارانی من

در کوچه‌هایت مانده ردپایی از ماه

گُل کرده در چشمان تو، نام «قدمگاه»

مردی، سراپا مهربانی، شور آمد

پیچیده در شولای عشق، از دور آمد

از آسمانت آمد و آرام رد شد

خورشید، در چشم «قلمدان‌ها» رصد شد

خوابیده در دامان تو، مردانی آرام

از جنس «عطار» و «کمال‌الملک» و «خیام»

پیچیده در عالم، صدای ساز «پرویز»

چون شعرهای «حیدر یغما»، شکرریز

«فیروزه»ات، نقش نگین مهربانی

اندیشه‌های مردمانت، آسمانی

روییده در هر گوشه‌ات، گل‌های احساس

خرداد «بینالود» تو، سرشار «ریواس»

شرمنده از رفتار خود، تاتار و چنگیز

ای سینه‌ات از بغض‌های کهنه لبریز

ای پیشتاز علم و دانشگاه و فرهنگ

در دفتر ایران من، شعری خوش آهنگ

بارانی امید، «صبح» روشن تو

سرشار گل، اردیبهشت دامن تو

ای باغ‌هایت، تا همیشه غرق «انگور»

ای شهر سرشار از کبوتر، ای نشابور

درباره سرود نیشابور

سرود شهرستان نیشابور، توسط «خدابخش صفادل» -یکی از شاعران آیینی معاصر نیشابور-، سروده شده و استاد «احمد بیان» -از استادان پیشکسوت و پرکار موسیقی نیشابور-، آهنگ‌سازی آن را انجام داده است. این سرود از یك مقدمه و سه قسمت تشكیل شده كه در ابتدای مقدمه، صدای زنگ‌های بیم‌آور آمده و اشاره به تاریخ و سه تهاجم خانمان‌سوز و ویرانگری دارد كه نیشابور در طول تاریخ، شاهد آن بوده است. صدای سازهای كوبه‌ای و شیون زنان، نمایان‌گر این مصیبت‌ها است، ولی نیشابور سرافراز، بارها از دامن بینالود با شور و شكوه روییده و درد و زخم‌های پیشینیان را نیز بر دوش كشیده است. مقام یا مد قسمت اول سرود نیشابور، مینور است كه اشاراتی به همایون، نیز شده است و قسمت دوم، در شور، و قسمت سوم، در مد ماژور، نوشته شده است. سرود ویژه‌ی نیشابور، برای ارکستر سمفونیك، گروه كر و دو خواننده تنور نوشته و اجرا شده است كه خوانندگان آن را در هنگام اجرا، دامون نورالدین و استاد احمد بیان بر عهده داشته‌اند. نیشابور، نخستین شهر استان خراسان رضوی است كه به اهتمام اهالی فرهنگ و هنر خود توانسته است سرود ویژه این شهر را بسازد. سرود ویژه نیشابور، برای نخستین بار در تاریخ 05/08/1390 در دومین اجلاسیه سرداران شهید و 2300 شهید شهرستان نیشابور و در محل مجموعه توانیر نیشابور رونمایی شد. لازم به ذکر است که پیش از این تاریخ، برنامه رونمایی از سرود نیشابور، برای بیست و پنجم فروردین 1390، سالروز ملی بزرگداشت عطار نیشابوری، تعیین شده بود.